Kliknij tutaj --> ⛄ system emerytalny w wielkiej brytanii

W Wielkiej Brytanii Ministerstwo Pracy i Emerytur (DWP) upubliczniło szczegóły na temat rekompensat, jakie zostaną rozdane osobom, których zarobki są najmniejsze. Kredyt emerytalny SSC 11 Protokołu w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przewiduje zastosowanie zasady delegowania do nowych sytuacji, tj. zapoczątkowanych w dniu 01.01.2021 r. oraz takich, do których nie ma zastosowania ww. Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i System emerytalny w Europie trzeszczy w szwach. Nie może być inaczej. Młodych jest coraz mniej, a starych przybywa. Jak na Europę i tak mamy jeszcze w miarę młode społeczeństwo. Ale bardzo Systemy emerytalne w Europie. 14 luty 2011. A A A. Kamil Frymark. Polska debata dotycząca reformy sytemu emerytalnego w różnym stopniu przetacza się przez Europę od kilku lat. Większość państw Unii Europejskiej w wyniku demograficznych zmian jest zmuszona do wypracowania nowego kompromisu między wiekiem odejścia na emeryturę a Dowiedz się o emeryturach w Wielkiej Brytanii, począwszy od emerytur, opieki zdrowotnej i testamentów, a skończywszy na najlepszych miejscach do życia. Przed obcokrajowcami planującymi emeryturę w Wielkiej Brytanii otwierają się atrakcyjne perspektywy. Po pierwsze, anglojęzyczni obcokrajowcy docenią brak bariery językowej. Faire Une Rencontre Avec Une Femme. materiał powstał we współpracy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych Systemy emerytalne występują we wszystkich rozwiniętych krajach na świecie. Emerytura to wsparcie osób starszych, które ze względu na swój wiek nie mogą pracować. Niezdolność do pracy powoduje brak możliwości uzyskania dochodów. Istnieje więc ryzyko, że część starszych osób, zwłaszcza chorych czy samotnych, mogłaby popaść w ubóstwo. Co wpływa na kształt systemu emerytalnego Pierwszy czynnik to uwarunkowania społeczne, w tym kulturowe, etyczne i religijne. Żeby system emerytalny się narodził, muszą w społeczeństwie dominować postawy solidarnościowe, pomocowe, szacunek do osób starszych. Społeczeństwo powinno traktować seniorów jako osoby ważne, którymi trzeba się opiekować. Kolejnym czynnikiem są warunki ekonomiczne, w tym sytuacja na rynku pracy. Systemy emerytalne powstawały w okresie rewolucji przemysłowej. To właśnie klasa robotnicza oraz ruchy socjalistyczne, postulujące poprawę warunków pracy i ochronę robotników, zaowocowały powstaniem ubezpieczeń społecznych. Duże znaczenie mają też warunki polityczne. Parlament w każdym kraju, składający się z polityków, podejmuje ważne decyzje dotyczące wieku emerytalnego, wysokości składek czy wysokości emerytury. Ostatnim czynnikiem wpływającym na kształt systemu emerytalnego jest sytuacja demograficzna kraju. Jest to czynnik uważany obecnie za najważniejszy. Starzenie się społeczeństwa wymusza wprowadzanie reform emerytalnych. Podział systemów Systemy emerytalne można podzielić na zaopatrzeniowe i ubezpieczeniowe. W systemach zaopatrzeniowych pobierana jest od obywateli jednolita składka lub składka doliczona jest do podatku. W zamian za to obywatele otrzymują jednolite świadczenie emerytalne. Natomiast w systemach ubezpieczeniowych składka i świadczenie mogą być zróżnicowane. Systemy emerytalne można też podzielić na oparte na formule zdefiniowanego świadczenia i zdefiniowanej składki. W formule zdefiniowanego świadczenia wysokość świadczenia jest z góry ustalona (zdefiniowana). Wysokość opłaconych składek ma tylko częściowy wpływ na wysokość emerytury lub nie ma jej wcale. W formule zdefiniowanej składki ustalana jest wysokość składki. Wysokość emerytury zależy od sumy wpłaconych przez całe życie składek. Trzeba zaznaczyć, że systemy emerytalne nie występują w czystej postaci (systemu zdefiniowanego świadczenia albo zdefiniowanej składki). Żeby zakwalifikować dany system emerytalny do któregoś z nich, trzeba poszukać elementów dominujących. Polska W Polsce od reformy w 1999 roku obowiązuje model zdefiniowanej składki. Przed reformą wysokość emerytury stanowiła często określony procent ostatniego wynagrodzenia. Obecnie wysokość emerytury zależy przede wszystkim od sumy opłaconych przez całe życie składek emerytalnych (zwaloryzowanych) oraz średniego dalszego trwania życia. Składka emerytalna odprowadzana co miesiąc wynosi 19,52 proc. wynagrodzenia lub przychodu. W przypadku pracownika składkę emerytalną finansuje po połowie pracodawca i pracownik. Składki emerytalne ZUS zapisuje na indywidualnych kontach emerytalnych. Średnie dalsze trwanie życia to wielkość statystyczna, która określa przeciętny okres, jaki upływa od ustalenia prawa do emerytury do śmierci. Tablice trwania życia (w miesiącach) ogłasza w formie komunikatu prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Kobiety w Polsce mogą przejść na emeryturę, gdy ukończą 60 lat, a mężczyźni – 65 lat. Gwarancję, że emerytura nie będzie niższa od określonej w przepisach najniższej kwoty emerytury, mają kobiety, które mają co najmniej 20 lat składkowych i nieskładkowych i mężczyźni, którzy mają co najmniej 25 takich lat. Czytaj także: Prawie wszystko o emeryturze z ZUS Federacja Rosyjska W Federacji Rosyjskiej wysokość emerytury zależy od długości stażu pracy i statusu ubezpieczonego. Składka emerytalna wynosi 22 proc. łącznego funduszu wynagrodzeń w całej firmie. Jest w całości opłacana przez pracodawcę. Aby uzyskać prawo do emerytury, należy osiągnąć powszechny wiek emerytalny, który obecnie wynosi 60 lat dla mężczyzny i 55 lat dla kobiety. Trzeba też udokumentować co najmniej 15 lat stażu pracy. Dodatkowym warunkiem nabycia prawa do emerytury jest uzyskanie odpowiedniej liczby tzw. punktów emerytalnych. Wielka Brytania System emerytalny w Wielkiej Brytanii był kilkukrotnie reformowany. Ostatnia duża reforma była w 2016 r. Reforma wprowadziła jednolitą „nową emeryturę państwową”. Dotyczy ona „nowych emerytów”, czyli osób przechodzących na emeryturę od 6 kwietnia 2016 r. Wiek emerytalny w Wielkiej Brytanii jest obecnie stopniowo podwyższany z 65 lat do 68 lat (w 2046 r.). Do uzyskania prawa do pełnej emerytury wymagany jest długi staż pracy – 35 lat. Obywatel, który ma krótszy staż, otrzyma emeryturę, ale będzie ona proporcjonalnie pomniejszona. Brytyjczycy opłacają składkę, która jest odprowadzana od przychodów wyższych niż 157 funtów tygodniowo. Jeśli pracownik zarabia mniej, to nie płaci składki, ale też okres ten nie jest zaliczany do stażu emerytalnego. Wysokość składki, którą płaci ubezpieczony, zależy od „klasy” ubezpieczonego i wysokości zarobków. Wynosi od 2 proc. do 12 proc. wynagrodzenia. Dodatkowo pracodawca dopłaca z własnych środków składkę, która wynosi do 13,8 proc. Czytaj także: Emerytura w Anglii. Emerytura w UK podobna do polskiej? Stany Zjednoczone Wiek emerytalny w USA jest obecnie podnoszony z 66 do 67 lat (w 2027 r.). Warunkiem przyznania świadczenia jest staż wynoszący 40 kwartałów (10 lat). Składka jest finansowana przez pracodawcę i pracownika – każdy po 6,2 proc., czyli razem 12,4 proc. przychodu. Emerytura ma charakter progresywny. Oznacza to, że w miarę wzrostu wynagrodzenia maleje jego wpływ na wysokość emerytury. Wysokość emerytury naliczana jest na podstawie średniej zarobków z najlepszych 35 lat. Jeśli ubezpieczony nie miał takiego długiego stażu, to przyjmuje się, że w brakujących latach zarabiał „zero”. Czytaj także: Emerytura w USA Niemcy Składka emerytalna wynosi w Niemczech 18,7 proc. przychodu i jest finansowana po połowie przez pracownika i pracodawcę. Powszechny wiek emerytalny jest podnoszony do 67 lat. Wymagany jest również minimalny staż. Wynosi on tylko 5 lat. Osoby, które nie spełniają warunku stażowego, nie mają prawa do emerytury. Wysokość świadczenia emerytalnego zależy od wysokości opłaconych składek. Czytaj także: Emerytura w Niemczech. Nie ma emerytury minimalnej? Wyzwania demografii Jakie działania mogą podejmować rządy, aby przeciwdziałać niekorzystnym zjawiskom demograficznym? Podnoszenie wieku emerytalnego. Wydłużanie okresu aktywności zawodowej, np. poprzez system zachęt lub ustawowe wydłużanie minimalnego stażu. Wprowadzenie minimalnej gwarantowanej emerytury przy jednoczesnym zachęcaniu do dobrowolnego oszczędzania. Wprowadzanie dodatkowych systemów kapitałowych. Podniesienie poziomu edukacji ekonomicznej i świadomości obywateli. Starzejemy się Według badań przeprowadzonych przez ONZ w ostatnich latach znacząco zwiększyła się na świecie liczba osób starszych, a proces starzenia społeczeństwa ma się pogłębiać w najbliższych dziesięcioleciach. Prognozuje się, że liczba osób starszych na świecie w 2030 r. sięgnie 1,4 miliarda, a w 2050 r. 2,1 miliarda. Artykuł ma charakter informacyjny i nie jest poradą / rekomendacją w rozumieniu prawa. Ponadto zawiera linki reklamowe / partnerskie / emerytalny w poszczególnych krajach może się znacznie różnić. Poszczególne państwa mają swobodę jego ustalania na takim samym lub różnym poziomie dla kobiet i dla mężczyzn. Wielka Brytania jest krajem w którym wiek emerytalny jest obecnie ustalony na poziomie powyżej średniej europejskiej. Co więcej – planowane jest jego stopniowe podnoszenie. Ile wynosi wiek emerytalny w UK? Czy wiek emerytalny w Wielkiej Brytanii jest taki sam dla kobiet i mężczyzn? W jakim wieku można przejść na emeryturę w Wielkiej Brytanii? Ile lat należy przepracować, aby móc otrzymać brytyjską emeryturę? Jak sprawdzić swój wiek emerytalny online? Tego dowiesz się z naszego dzisiejszego poradnika! >> Tanie paczki do Polski – kliknij i zamów kuriera online (bez konieczności dzwonienia)! > Tanie ubezpieczenie samochodu w UK – oblicz samodzielnie składkę online i zaoszczędź nawet kilkaset funtów na polisie << Jak sprawdzić swój wiek emerytalny w Wielkiej Brytanii? Kalkulator wieku emerytalnego w Wielkiej Brytanii jest dostępny bezpłatnie pod adresem W większości przypadków prosty kalkulator wymaga podania jedynie daty urodzenia. Obecnie wiek emerytalny w UK jest taki sam dla kobiet i mężczyzn. Jeśli dla daty urodzenia danej osoby był różny, wówczas użytkownik musi wybrać odpowiednią opcję dotyczącą płci. Skorzystanie z narzędzia zajmuje tylko kilka chwil, a wiek emerytalny jest obliczany natychmiast. Rys. Przykładowy wynik kalkulacji wieku emerytalnego w Wielkiej Brytanii z wykorzystaniem kalkulatora online / Źródło: Plany odnośnie zmiany wieku emerytalnego w UK Zmiany w prawie dotyczące wieku emerytalnego w przyszłości nie są niestety optymistyczne. Przyjęte założenia przewidują jego stopniowe podnoszenie. Wiek emerytalny do 2028 roku ma wynosi 67 lat zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Z kolei do 2046 roku – wiek emerytalny zostanie podniesiony do 68 lat dla obu płci. Warto wspomnieć, że są to jedynie założenia, a wysokość wieku emerytalnego może być zmieniona w zależności od sytuacji ekonomicznej kraju i innych czynników. Obecnie wiek emerytalny w Wielkiej Brytanii jest jednym z najwyższych w Unii Europejskiej. Ile lat trzeba przepracować, aby otrzymać emeryturę z UK? To pytanie pojawia się bardzo często przy okazji tematów związanych z emeryturami w Wielkiej Brytanii. W sieci krąży wiele nieprawdziwych informacji o nabywaniu prawa do brytyjskiej emerytury. Pojawiają się również informacje o jego utracie po opuszczeniu Wysp Brytyjskich. Otóż zgodnie z obecnie obowiązującym prawem, aby móc otrzymać emeryturę po osiągnięciu swojego wieku emerytalnego, należy przepracować w Wielkiej Brytanii co najmniej 10 lat. Za wszystkie przepracowane lata muszą być odprowadzone składki emerytalne w odpowiedniej dla danego roku podatkowego wysokości. Liczbę przepracowanych lat składkowych można sprawdzić online w rządowym systemie. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w jednym z naszych wcześniejszych poradników: Emerytura w Wielkiej Brytanii. Opisujemy w nim szczegółowo jak sprawdzić historię składek emerytalnych odprowadzonych przez pracodawców w ciągu naszej całej kariery zawodowej w Wielkiej Brytanii. Korzystanie z rządowego systemu jest całkowicie bezpłatne i wymaga jedynie podania kilku danych osobowych. Weryfikacja użytkownika odbywa się na podstawie szczegółowych pytań dotyczących historii podatkowej pracownika. Co jeszcze warto wiedzieć o wieku emerytalnym w UK? Warto wspomnieć, że obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują wcześniejszego przejścia na emeryturę. Jedynym sposobem jest pobieranie świadczeń z prywatnych planów emerytalnych o których wspomnieliśmy we wcześniejszej części naszego artykułu. Tego typu plany są oferowane przez niezależne firmy np. Scottisch Windows lub Aegon. Jeśli pracujesz w Wielkiej Brytanii, warto śledzić na bieżąco zmiany w prawie dotyczące wysokości wieku emerytalnego. Zdaniem niektórych instytucji monitorujących finanse publiczne, rząd będzie zmuszony podnieść wiek emerytalny do znacznie wyższego poziomu, niż obecnie jest to planowane. Pojawiają się doniesienie, że mieszkańcy Wielkiej Brytanii będą musieli pracować w przyszłości do 75, a nawet 81 roku życia, jeśli na emeryturze będą chcieli utrzymać podobny standard życia jak ich rodzice. (mm) Źródło: *Ten artykuł, jak i wszystkie materiały publikowane na łamach portalu są wyłącznie prywatną opinią jego autora, mają charakter informacyjny i nie są rekomendacją w rozumieniu prawa. Treści nie mogą być traktowane jako doradztwo, wskazówki oraz być wyznacznikiem przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji, w tym finansowych i inwestycyjnych. Ponadto część linków znajdujących się w treści artykułów stanowią linki sponsorowane/reklamowe/partnerskie. Portal może otrzymać pewne wynagrodzenie w przypadku skorzystania z oferty firm trzecich, jeśli użytkownik będzie przekierowany do ich stron, po kliknięciu w dany link. Nie ponosimy odpowiedzialności za aktualność, kompletność, przydatność, ani ważność informacji zawartych w artykułach. Ponadto serwis zrzeka się odpowiedzialności za jakiekolwiek błędy, czy też szkody, wynikające z wyświetlania i używania materiałów zawartych na jego łamach. BrytaniaPoradywiek emerytalnyWiek emerytalny w poszczególnych krajach może się znacznie różnić. Poszczególne państwa mają swobodę jego ustalania na takim samym lub różnym poziomie dla kobiet i dla mężczyzn. Wielka Brytania jest krajem w którym wiek emerytalny jest obecnie ustalony na poziomie powyżej średniej europejskiej. Co więcej - planowane jest jego stopniowe...Tania BrytaniaTania Brytaniamaslonbs@ *Ten artykuł, jak i wszystkie materiały publikowane na łamach portalu są wyłącznie prywatną opinią jego autora, mają charakter informacyjny i nie są rekomendacją w rozumieniu prawa. Treści nie mogą być traktowane jako doradztwo, wskazówki oraz być wyznacznikiem przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji, w tym finansowych i inwestycyjnych. Ponadto część linków znajdujących się w treści artykułów stanowią linki sponsorowane/reklamowe/partnerskie. Portal może otrzymać pewne wynagrodzenie w przypadku skorzystania z oferty firm trzecich, jeśli użytkownik będzie przekierowany do ich stron, po kliknięciu w dany link. Nie ponosimy odpowiedzialności za aktualność, kompletność, przydatność, ani ważność informacji zawartych w artykułach. Ponadto serwis zrzeka się odpowiedzialności za jakiekolwiek błędy, czy też szkody, wynikające z wyświetlania i używania materiałów zawartych na jego łamach. Tania Brytania - Portal dla Polaków w UK 🇬🇧 🇵🇱 Artykuł ma charakter informacyjny i nie jest poradą / rekomendacją w rozumieniu prawa. Ponadto zawiera linki reklamowe / partnerskie / sponsorowane. Brytyjczycy są krytyczni wobec swojego systemu emerytalnego. W dyskusji publicznej padają zarzuty o dużej rozbieżności pomiędzy świadczeniami pracowników sektora publicznego i prywatnego oraz małym pokryciu prywatnymi programami pracowniczymi. Rząd wychodzi jednak naprzeciw oczekiwaniom. Ale po Kilka faktówBądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych. Aktywa finansowe Brytyjczyków są warte ok. 7-8 bilionów euro. W relacji do PKB to ponad 300%[1] Blisko 60% tej kwoty to kapitał zgromadzony w polisach ubezpieczeniowych i produktach emerytalnych[2] Stopa zastąpienia netto z tytułu emerytury państwowej wynosi mniej niż jedną trzecią ostatnich zarobków – to najniżej wśród wszystkich krajów OECD[3], Średnio drugie tyle dokładają jednak dobrowolne programy emerytalne, w których uczestniczy ok. połowa wszystkich pracujących. Jak to działa W największym skrócie brytyjski system emerytalny składa się z dwóch filarów – emerytury państwowej i programów prywatnych, w tym szczególnie pracowniczych. Podobnie jak w wielu innych krajach celem pierwszej z nich jest zapewnienie pokrycia tylko podstawowych wydatków na starość. Obecnie (2018 r.) pełny wymiar świadczenia to 164,35 funtów tygodniowo (podczas gdy mediana zarobków to ok. 550 funtów). Takie pieniądze otrzymają ci, którzy przepracowali co najmniej 35 lat, w których odprowadzali składki na ubezpieczenia społeczne i zarabiali powyżej 162 funtów tygodniowo. Można dostać więcej, jeśli zgłosimy się po świadczenie później niż w momencie przekroczenia wymaganego wieku. Ten wynosi 65 lat i zrównał się dla mężczyzn i kobiet (panie jeszcze do niedawna mogły pobierać świadczenie już w wieku 60 lat). Planowane są kolejne podwyżki – 66 lat od 2020 r. i 67 od 2027 r. i 68 od ok. 2037 r. Przejdźmy do drugiego filaru emerytalnego. Na rynku funkcjonują dwie formy pracowniczych programów – oparte na zdefiniowanym świadczeniu oraz zdefiniowanej składce. W pierwszym wypadku kwota, jaką otrzymamy na emeryturze zależy od naszych zarobków. W drugim, od tego, z jakim skutkiem zainwestowane zostaną środki. Druga forma jest bardziej preferowana przez rząd brytyjski z uwagi chociażby na ulgi podatkowe. Jedna z nich polega na tym, że składki do pracowniczych programów są odprowadzane z wynagrodzenia brutto a nie netto. W sumie w ramach drugiego, prywatnego filaru emerytalnego zgromadzone jest ponad 2,3 bilionów dolarów (dane OECD za 2016 rok.), co czyni Wielką Brytanię trzecim pod względem wielkości oszczędności emerytalnych krajem na świecie po Stanach Zjednoczonych (25,1 bln dolarów) i Kanadzie (2,7 bln dolarów). Dekada zmian Jeszcze do niedawna pracownicze programy były całkowicie dobrowolne. Jednak od 2012 r. pracodawcy są zobowiązani do automatycznego zapisu swoich pracowników na mocy ustawy „Pension Act” z 2008 r. Proces został rozłożony na kilka lat (zaczynając od największych pracodawców, na małych firmach kończąc) i dopiero od lutego 2018 r. teoretycznie każdego pracownika spełniającego kryteria należy zapisać do programu, dając mu jednak możliwość rezygnacji. Podmiotów dostarczających programy jest w Wielkiej Brytanii mnóstwo. Jeden z nich jest jednak szczególny. Chodzi o powołany na mocy wspomnianej ustawy NEST (z ang. National Employment Savings Trust). To podmiot non-profit, niezależny od rządu. Dzięki efektom skali oferuje niskie koszty obsługi dla pracodawców, co znacznie ułatwia spełnienie wymogów automatycznego zapisu wszystkich kwalifikowanych pracowników[4]. NEST oferuje kilkadziesiąt funduszy, z czego większość z nich to tzw. fundusze zdefiniowanej daty (target-date funds). Koncepcja funduszy zdefiniowanej daty jest prosta – ma to być inwestycja „na całe życie”, która zmienia się wraz z wiekiem inwestora. Termin „zdefiniowana data” oznacza moment przejścia na emeryturę. Na początku inwestycji, gdy jesteśmy młodzi, udział ryzykownych aktywów jest najwyższy, co ma służyć możliwie szybkiej akumulacji kapitału. Z czasem coraz większa część portfela inwestowana jest w instrumenty o niższym poziomie ryzyka. Uczestnik takiego funduszu nie musi sobie zawracać głowy zmianą ścieżki alokacji wraz z wiekiem. Wszystko załatwia za niego zarządzający funduszem. Automatyczny zapis oraz fundusze zdefiniowanej mają być receptą na małą powszechność programów prywatnych i ogólnie niskie emerytury również w naszym kraju. Wzorem Brytyjczyków (ale i Nowozelandczyków) zaadaptowany został ten pomysł na potrzeby pracowniczych planów kapitałowych, które startują już od lipca przyszłego roku. Światowy średniak W corocznym raporcie Mercera, w którym przeanalizowano 30 systemów emerytalnych świata, brytyjski wypadł … średnio. Zdobył 61,4 na 100 możliwych do uzyskania punktów. Zdaniem autorów projektu końcową ocenę można byłoby podnieść dzięki zwiększeniu emerytury minimalnej dla najgorzej zarabiających, a także zwiększeniu udziału pracowników i wysokości składek w pracowniczych planach. Zwrócono także uwagę na konieczność przyspieszenia planowanych podwyżek wieku emerytalnego uprawniającego do państwowego świadczenia[5]. Niczego lepszego nie wymyślono Automatyczny zapis oraz fundusze zdefiniowanej daty to być może nie są rozwiązania idealne, ale podobnie jak z demokracją „niczego lepszego nie wymyślono”. Koncepcja funduszy zdefiniowanej daty ma być jak najbardziej uniwersalna. To produkt masowy, który w związku z tym może nie spełniać oczekiwań bardziej świadomych inwestorów. Ci jednak to zdecydowana mniejszość na tle reszty. Co do automatycznego zapisu w Wielkiej Brytanii – za wcześnie na pełną analizę skutków jego wprowadzenia, ale faktem jest, że według danych na koniec maja 2018 roku było aż 9,7 mln osób, które zaczęły oszczędzać właśnie dzięki niemu. Z kolei odsetek osób, które zrezygnowały z programu po ich automatycznym zapisaniu wyniósł według różnych szacunków 8-12%[6] - to rodzi nadzieję, że zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Polsce prywatne programy pracownicze będą powszechne. Wiadomości z Wielkiej Brytanii – Brytyjska emerytura. Zgodnie z Umową o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, w stosunku do osób, które objęte są jej zakresem podmiotowym, kontynuowana będzie ochrona w zakresie zabezpieczenia społecznego na zasadach obowiązujących przed r. Zgodnie z regulacjami unijnymi można ubiegać się o emeryturę w instytucji ubezpieczeniowej danego państwa po roku pracy w tym państwie. Jeżeli więc pracowaliśmy w Wielkiej Brytanii co najmniej rok, możemy zwrócić się do brytyjskiej instytucji ubezpieczeniowej (Department for Work and Pensions) o wyliczenie emerytury. >>> Emerytura w Niemczech: To musisz wiedzieć, jeśli pracujesz w Niemczech Aktualne informacje o przepisach prawa dotyczących koordynacji zabezpieczenia społecznego obowiązujących w relacjach Wielka Brytania – Unia Europejska po zakończeniu z dniem 31 grudnia 2020 r. okresu przejściowego, znajdują się na stronie internetowej System emerytalny w Wielkiej Brytanii przewiduje następujące rodzaje emerytur: emeryturę państwową (State Pension), emeryturę prywatną (Personal Pension) oraz emeryturę, która wypłacana jest w ramach programów emerytalnych prowadzonych przez pracodawców (Company lub Occupational Pension). Emerytura państwowa dzieli się z kolei na emeryturę podstawową (basic State Pension) i emeryturę dodatkową (Additional State Pension). Basic State Pension jest wypłacana każdemu, kto osiągnie wymagany wiek emerytalny i wykaże odpowiedni staż pracy, natomiast Additional State Pension wypłacana jest w wysokości zależnej od dochodów osiąganych przez daną osobę i wysokości składek na ubezpieczenie społeczne. Nie każdy może być uprawniony do otrzymania tej części emerytury. W szczególności nie mogą liczyć na Additional State Pension osoby prowadzące działalność na zasadzie samozatrudnienia (składki opłacane przez te osoby nie zasilają funduszu, z którego wypłacana jest ta emerytura). Obecnie mężczyźni, urodzeni 6 kwietnia 1951 roku lub później oraz kobiety urodzone 6 kwietnia 1953 roku lub później, mogą ubiegać się o nową emeryturę państwową (new State Pension). Osoby, które osiągną wiek emerytalny 6 kwietnia 2016 roku lub później, nie uzyskają prawa do emerytury dodatkowej, zamiast tego przysługiwać im będzie prawo do nowej emerytury państwowej. Warunki nabycia uprawnień do brytyjskiej emerytury Prawo do pełnej brytyjskiej State Pension nabywa się po osiągnięciu wieku emerytalnego. Od 6 kwietnia 2016 r. w Wielkiej Brytanii obowiązują nowe przepisy regulujące sposób obliczania wieku emerytalnego. Zgodnie z wcześniej obowiązującymi zasadami wiek emerytalny wynosił 65 lat dla mężczyzn i 60 lat dla kobiet. Aby ustalić wiek emerytalny danej osoby, zgodnie z nowymi przepisami, można skorzystać z kalkulatora zamieszczonego na stronie Kolejnym warunkiem otrzymania emerytury państwowej jest wypracowanie odpowiedniego stażu pracy, tj. odpowiedniej liczby przepracowanych lat podatkowych. Pod uwagę są brane przy tym jedynie lata podatkowe, w których opłacane były składki na ubezpieczenie społeczne w określonej minimalnej wysokości. Jeżeli w danym roku składki opłacane były w mniejszej niż wymagana wysokości, możliwe jest dokonanie stosownej dopłaty, tak aby dany rok zaliczony został do stażu pracy wymaganego do nabycie prawa do emerytury. Jeśli chodzi o wymagany staż pracy, to dla osób, które osiągnęły wiek emerytalny 6 kwietnia 2010 r. lub osiągną go po tej dacie, minimalny staż pracy wymagany do nabycia uprawnienia do pełnej basic State Pension wynosi 30 lat. Wcześniej wymagany staż pracy wynosił 39 lat dla kobiet i 44 lata dla mężczyzn. Z kolei zgodnie z nowymi przepisami bezwzględnie wymagane jest opłacanie składek przez co najmniej 10 lat, aby móc ubiegać się o przyznanie nowej State Pension – dotyczy to osób, które osiągnęły wiek emerytalny 6 kwietnia 2016 roku lub później. W przypadku osób, które nie przepracowały 10 lat w Wielkiej Brytanii, ale pracowały w innych krajach Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Szwajcarii oraz krajach, z którymi Wielka Brytania podpisała umowy o koordynacji świadczeń, lata odprowadzania składek sumuje się, a emerytura z Wielkiej Brytanii wypłacana jest w wysokości proporcjonalnej do ilości lat przepracowanych w tym kraju. Wiek emerytalny kwalifikujący do emerytury państwowej możemy sprawdzić na stronie gdzie znajduje się specjalny kalkulator. Wysokość emerytur w Wielkiej Brytanii Obecnie wysokość basic State Pension wynosi 134,25 funtów tygodniowo. Wysokość Additional State Pension uzależniona jest od indywidualnych dochodów i wysokości składek odprowadzanych na ubezpieczenia społeczne. Z kolei wysokość pełnej nowej State Pension wynosi obecnie 175,20 funtów tygodniowo. >>> Ceny żywności w Wielkiej Brytanii gwałtownie wzrosły, a ceny makaronu o 50%. Zobacz listę największych podwyżek Wysokość emerytur Personal Pension oraz Occupational Pension zależy przede wszystkim od sumy składek, które odprowadzone zostały do danego funduszu. Szczegółowe warunki wypłaty tych emerytur określają umowy będące podstawą funkcjonowaniu danego programu. O zasadach zaliczania okresów ubezpieczenia za granicą dla celów emerytalno-rentowych w Polsce piszemy w Powrotniku. Wniosek o emeryturę Wniosek o wypłatę emerytury należy składać co do zasady w kraju miejsca zamieszkania. Osoba, która pracowała jakiś czas w Wielkiej Brytanii, a następnie na stałe zamieszkała w Polsce, będzie mogła złożyć wniosek o wypłatę brytyjskiej emerytury w ZUS. Właściwą jednostką jest następujący oddział: Oddział ZUS w Gdańsku Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych ul. Chmielna 27/33 80-748 Gdańsk Numer telefonu do Centrum Obsługi Telefonicznej ZUS (COT): (22) 560 16 00 – koszt połączenia wg umowy klienta z operatorem telekomunikacyjnym. ZOBACZ: Płaca minimalna w Wielkiej Brytanii w 2022 roku Składając wniosek o emeryturę, należy załączyć wszelkie informacje dotyczące przebiegu kariery zawodowej w państwach UE. W przypadku pracy w Wielkiej Brytanii będą to w szczególności payslipy, druki P60 i P45 Do wszczęcia postępowania o przyznanie prawa do świadczeń emerytalno-rentowych przez ZUS wystarczy znać numer swojego brytyjskiego ubezpieczenia. W sytuacji nieuznania przez brytyjską instytucję ubezpieczeniową jakichkolwiek okresów ubezpieczenia, przydatne będą wszelkie dokumenty potwierdzające okresy pracy i ubezpieczenia, w szczególności payslipy oraz dokumenty P60 i P45. Po zakończeniu postępowania ZUS przekaże osobie wnioskującej o emeryturę zbiorcze zestawienie wszystkich decyzji wydanych przez instytucje ubezpieczeniowe krajów, w których osoba ta pracowała. Od decyzji tych można się odwołać w terminie, o którym poinformuje zainteresowaną osobę ZUS. Wypłata emerytury państwowej za granicą Możesz ubiegać się o emeryturę państwową za granicą, jeśli opłaciłeś wystarczającą ilość składek na ubezpieczenie społeczne w Wielkiej Brytanii. Informacje nt. ubiegania się o brytyjską emeryturę podczas przebywania w Polsce znajdziesz na stronie Źródło: Portal Systemy zakładowe w Wielkiej Brytanii przeżywają w chwili obecnej kry-zys. Jego przejawami są nie tylko spadek ogólnej liczby uczestników, ale także widoczny trend polegający na zmniejszaniu się liczby funkcjonujących planów emerytalnych. W 2000 roku zarejestrowanych było 105 tys. planów zakładowych, w 2004 roku – 95,9 tys. planów, natomiast w kwietniu 2005 roku tylko 69 tys. aktywnych planów95. Niekorzystne zjawiska w gospodarce sprawiają, że praco-dawcy stosunkowo niechętnie tworzą nowe plany emerytalne, skupiając się przede wszystkim na zapewnieniu bieżącej działalności przedsiębiorstwa. Pracownicze programy emerytalne tracą w okresie dekoniunktury gospodarczej istotny walor, jakim jest potrzeba utworzenia konkurencyjnego planu emerytalnego, który ogra-niczy fluktuację załogi i przyciągnie do zakładu pracowników posiadających wy-sokie kwalifikacje. Program zapewniający wywy-sokie świadczenie stanowi bowiem, oprócz wysokości wynagrodzenia, jedno z podstawowych kryteriów decydujących o wyborze pracodawcy szczególnie, gdy chodzi o specjalistów. Konkurencja między programami emerytalnymi wymuszała na instytucjach finansowych osiąganie co-raz to lepszych wyników finansowych. Obecnie, w sytuacji stosunkowo wysokiego bezrobocia, pracownicy poszukują przede wszystkim stabilności zatrudnienia, a funkcjonowanie u pracodawcy programu emerytalnego zeszło na dalszy plan. Pracowniczy program emerytalny traktowany jest jako dobro ponadstandardowe, co osłabia presję na osiągane wyniki finansowe. Obecnie niemal połowa aktywnych planów zakładowych funkcjonuje w sektorze publicznym96, co dodatkowo wzmac-nia przekonanie o dysfunkcji form zakładowych i konieczności wprowadzewzmac-nia dodatkowych zachęt dla pracodawców w sektorze niepublicznym, w ramach tej formy oszczędzania. Podstawą funkcjonowania planów zakładowych w Wielkiej Brytanii jest ustawa o planach emerytalnych (The Pension Schemes Act) uchwalona w 1993 roku97. Na mocy jej postanowień ubezpieczony może skorzystać z instytucji wyłączenia z drugiego publicznego filaru „contracting out” i gromadzić oszczędności emery-talne w utworzonym przez pracodawcę pracowniczym programie emerytalnym. Liczba uczestników ppe w 2011 roku wyniosła 27,2 mln osób (w tym 13 mln w ppe w sektorze publicznym, a 14,2 mln w sektorze prywatnym). Liczba aktywnych uczestników (tj. takich, za których pracodawcy opłacali składki) szacowana jest na 8,4 mln (dane Occupational Pension Schemes Survey)98. Zauważalnym trendem jest 95 The Government Actuary’s Department, Occupational Pension Schemes 2005, London 2006 s. 20. 96 Government Actuary’s Department’s. Occupational pension schemes survey 1995 to 2005, London 2005, tabela s. 45. 97 Government Actuary Department, Pension Schemes Act 1993, Rebates And Reduced Rates Of National Insurance Contributions For Members Of Contracted-Out Schemes, London 2000 s. 3. 98 Office for National Statistics, OPSS Annual Report, Chapter 7: Pension Trends –Private Pen-sion Scheme Membership, 2013 Edition, London 2013 s. 2. jednak zmniejszająca się liczba aktywnych uczestników ppe99. Jest to konsekwencją postępującej likwidacji programów w sektorze prywatnym. W 2007 roku w sektorze prywatnym funkcjonowało 57 tyś ppe, natomiast w 2011 roku liczba programów zmniejszyła się do 44 tysięcy. O ile bowiem liczba aktywnych uczestników pro-gramów w sektorze publicznym utrzymuje się na stałym poziomie, to od lat 90. notuje się spadek liczby programów i uczestników w sektorze prywatnym100. Naj-liczniejszą grupę programów stanowią te utworzone przez mikroprzedsiębiorców. Spośród 44 tysięcy wszystkich planów, około 35 tysięcy to plany utworzone przez pracodawców zatrudniających od 2 do 11 pracowników, a jedynie 470 stanowi plany wielozakładowe lub branżowe (Branch Pension Schemes), których uczestnikami jest ponad 5 tys. osób101. Poniższe dane wskazują, że przyjęta w Wielkiej Brytanii regulacja sprzyja tworzeniu planu emerytalnego przez małych przedsiębiorców. Jeżeli rząd brytyjski wzmocni dodatkowo preferencje dla przedsiębiorców, plan emerytalny stanowić może jedną z istotnych zachęt dla załogi zakładu pracy. Za największą z barier uznać należy, podobnie jak w innych systemach, brak odpowiednich preferencji dla mikropracodawców tworzących tę formę zabezpieczenia ryzyka starości. Wynika to przede wszystkim z ograniczonej ilości kapitału, jakim dysponują przedsiębior-cy. Utworzenie pracowniczego programu emerytalnego wiąże się ze znacznymi nakładami, które ponosi pracodawca. Stanowią one barierę szczególnie dla małych zakładów, nie dysponujących odpowiednimi rezerwami finansowymi dla potrzeb przede wszystkim utworzenia programu. Istotne jest także zagwarantowanie ela-stycznych zasad opłacania składki (w szczególności możliwości czasowego jej zawieszenia). Stąd też poszczególne państwa stają przed koniecznością stworzenia zachęt oraz ulg, dzięki którym zwiększy się dostępność programów emerytalnych (liczba pracodawców, którzy utworzą program dla swoich pracowników). Jest to jedna z najistotniejszych (poza skomplikowanym sformalizowanym trybem oraz kosztem opłacania składek podstawowych) przeszkód, na jakie napotykają praco-dawcy przy tworzeniu programu. Zagadnienie to znajdzie rozwinięcie w dalszej części pracy. Warto także zaznaczyć, że w wielu państwach pracodawcy zatrudniający do 20 pracowników stanowią najliczniejszą grupę wśród przedsiębiorców i powin-ni, w moim przekonaniu, stać się grupą docelową. Koszty wsparcia finansowego zwracać się będą pod postacią wieloletniego stymulowania gospodarki przez kapitał 99 W 1979 roku pracodawcy opłacali składkę za 11,6 mln uczestników; w 1989 roku za 10,6 mln; w 1999 roku za 10,1 mln; w 2005 roku za 9,8 mln; w 2009 roku za 8,7 mln; a w 2013 roku za 8,4 mln uczestników; Office for National Statistics, OPSS... 100 W 1969 roku liczna uczestników ppe w sektorze prywatnym szacowana była na 8,2 mln,; w 1979 roku na 6,1 mln; w 1989 roku na 6 mln; w 1999 roku na 5,7 mln; w 2004 roku na 4,8 mln; w 2009 roku na 3,3, mln; a w 2011 roku liczba uczestników zatrudnionych w sektorze prywatnym wyniosła jedynie 2,9 mln osób; tamże, 101 Office for National Statistics, OPSS Annual Report ;Chapter 2: Scheme Numbers, 2013 Edition, London 2013 s. 3. pomnażany przez instytucje finansowe, a ponadto pod postacią wzrostu konsumpcji, od początku fazy realizacyjnej (wypłaty) kapitałów uczestników programu. Charakterystyka poszczególnych form ppe i zasad funkcjonowania zakła-dowej przezorności w Wielkiej Brytanii jest zagadnieniem niebywale skompliko-wanym z uwagi niejednorodność konstrukcji poszczególnych form programów i zróżnicowane zasady funkcjonowania poszczególnych planów. Najliczniejszą grupę stanowią ppe oparte o metodę zdefiniowanej składki. W takiej formie utwo-rzono ok. 75% wszystkich ppe. W oparciu o metodę zdefiniowanego świadczenia funkcjonuje około 20% planów emerytalnych. Natomiast ok. 5% wszystkich planów zakładowych, opartych zostało o mieszaną metodę finansowania (część świadczenia wypłacana jest w oparciu o kapitalizowaną składkę, a część w oparciu o policzalny wzór matematyczny). Istotnym dla określenia pozycji prawnej uczestnika elementem jest wpro-wadzenie przez przepisy możliwości różnego traktowania uczestników tego same-go planu, poprzez utworzenie tzw. sectionalised schemes. Przepisy umożliwiają zróżnicowanie uczestników w zakresie wysokości opłacanych składek czy wysokości przyszłych świadczeń. Na takich zasadach funkcjonuje obecnie około czterysta planów emerytalnych102. Zróżnicowanie uczestników wynika z ogólnie akceptowanej koncepcji elitaryzmu (indywidualizacji) w ramach zatrudnienia. O ile w państwach Europy Kontynentalnej uwidaczniają się silne tendencje egalitary-styczne – dążenie do równego traktowania pracowników wykonujących taką samą pracę, wzmacniane związków zawodowych broniących równego traktowania, to w systemach anglosaskich gwarantuje się równe traktowanie, ale jednocześnie tam gdzie jest to dopuszczalne, dąży się do indywidualizmu, premiowania aktywności, przezorności pracowników. Prawo w większym zakresie dopuszcza różnicowanie poszczególnych uprawnień przysługujących w ramach załogi, o ile nie będzie ono prowadziło do nieuprawnionej dyskryminacji pracowników. W systemie brytyjskim, tradycyjnie bazującym na zakładowej przezorności, nacisk położony został na jak najszersze wykorzystanie planów emerytalnych, zwiększenie aktywności samych zainteresowanych, a w efekcie zrównoważenie publicznego oraz prywatnego systemu zabezpieczenia społecznego. Jednym z ele-mentów wspomagających ten proces jest wymieniana już przeze mnie możliwość przeniesienia części składki (contracted out) z publicznego State Second Pension (S2P) i opłacania składek do planu zakładowego. Podstawową korzyścią dla uczest-nika jest obniżenie tym samym składki ubezpieczeniowej (National Insurance Conriubution). Dodatkowo, pracodawcy tworzący program mogą korzystać z ulg podatkowych (contracted-out rebate), co w założeniu ma stanowić bodziec do tworzenia przez nich ppe. Plany emerytalne w wielkiej Brytanii tworzone są w jednej z trzech form: • • (COSRS) contracted-out salary-related scheme – w planach emerytalnych tego typu, wysokość świadczenia jest powiązana z zarobkami ubezpieczone-go lub wysokością opłacanych składek. Program ten funkcjonuje w oparciu o metodę zdefiniowanego świadczenia albo określony standard świadczenia uzależniony. Standard ten jest uzależniony od długości okresu oszczędzania. Z reguły określa nim się także minimalną wartość świadczenia Guaranteed Minimum Pension (GMP) lub tzw. współczynnik oczekiwanego świadczenia Reference Scheme Test (RST). Współczynnik ten stosowany jest w przypad-ku, gdy pierwszej wypłaty dokonano w 1997 roku lub w latach następnych. W przypadku, gdy uczestnik podjął wypłatę świadczenia przed tą datą, stosowany jest wskaźnik GMP103; • • (COMPS) contracted-out money-purchase scheme – jest to plan emerytal-ny, oparty na metodzie zdefiniowanej składki. Pracodawca odprowadza do programu za każdego uczestnika określoną, w porozumieniu zawieranym z pracownikami, składkę. Uczestnik nabywa prawo do świadczenia oblicza-nego w oparciu sumę zainwestowanych składek i stopę zwrotu wyliczoną na dzień realizacji świadczenia (dzień wypłaty). Na mocy ustawy o planach emerytalnych wysokość wypłaty z ppe nie może być niższa niż świadczenie jakie uczestnik otrzymałby gdyby jego składka była pomnażana w ramach State Second Pension; • • (COMBS) contracted-out mixed benefit scheme – jest to typ planu mie-szanego (hybrydowego), zawierającego elementy systemu zdefiniowanej składki i zdefiniowanego świadczenia. Emerytura zakładowa jest wyliczana częściowo w oparciu o wzór matematyczny (system zdefiniowanej składki), a częściowo w oparciu o kapitalizowaną część składki (system zdefiniowa-nego świadczenia)104. Gwarancja wypłaty minimalnego świadczenia stanowi niezwykle istotny element chroniący uczestnika pracowniczego programu emerytalnego W Wielkiej Brytanii. Zastosowane rozwiązanie może być jednak rozmaicie oceniane. Z jednej strony instytucja finansowa musi ograniczyć ryzyko inwestycyjne tak, aby osiągnąć świadczenie równe lub wyższe niż publiczny system State Second Pension. Uczest-nik decydując się na skorzystanie z opcji contracted-out zyskuje gwarancję tego, że jego środki będą pomnażane z należytą starannością. Wyrazem tej gwarancji jest późniejsze roszczenie o wypłatę świadczenia, którego minimalny standard narzuca wynik finansowy systemu publicznego. W efekcie pracodawcy chętniej tworzą, a pracownicy przystępują do programu emerytalnego. Z drugiej jednak 103 Źródło: strony ustawodawca wprowadzając minimalny standard, ogranicza podejmowane przez instytucje finansowe decyzje. Prowadzi to do sytuacji podobnej jak w przy-padku OFE sprzed reformy w 2014 roku w Polsce. Fundusze inwestując składki emerytalne ograniczone były decyzjami innych towarzystw emerytalnych. Ustawa o offe przewidywała sankcje finansowe, w przypadku, gdy stopa zwrotu funduszu znacząco odbiegała od osiąganych przez pozostałe. W efekcie wyniki finansowe, obrazowane przez wykresy wartości jednostek rozrachunkowych poszczególnych funduszy, były do siebie zbliżone. Ogranicza to nie tylko konkurencję pomiędzy instytucjami finansowymi, ale przede wszystkim potrzebę zmiany funduszu, na inwestujący agresywnie lub zachowawczo w zależności od sytuacji na rynku. Ana-lizując potrzebę wprowadzenia minimalnego standardu w polskiej ustawie o ppe należy wskazać, że z uwagi na różnicę form ppe i wielość instrumentów finanso-wych, w które inwestuje się wpłacone składki, niemożliwe jest zastosowanie innego wskaźnika niż minimalna określona procentowo stopa zwrotu. Jednakże z uwagi na cel, jaki spełnia świadczenie z ppe, a mianowicie podwyższenie świadczenia z I i II filaru, a nie jak w systemie brytyjskim uzupełnienie emerytury podstawowej (I filar), wprowadzanie dodatkowych ograniczeń, ponad te wynikające ze szczegó-łowych ustaw regulujących działanie poszczególnych instytucji finansowych (np. ustawy offe czy ustawy ofi), uznać należy za niekorzystne dla sytuacji uczestnika programu. Instytucja finansowa powinna posiadać możliwość inwestowania w jak najszersze spektrum produktów rynku finansowego tak, aby przy zwiększonym ryzyku móc osiągnąć jak wyższą stopę zwrotu. Pracodawca negocjując warunki utworzenia programu ze stroną pracowniczą mógłby dopasować formę programu do struktury oraz potrzeb załogi zakładu. Na mocy ustawy uchwalonej w lutym 2004 roku Pensions Bill zakładowe systemy emerytalne objęto funduszem gwarancyjnym. Fundusz Zabezpieczenia Emerytur (Pension Protection Fund) został utworzony w celu ochrony uczestników programu na wypadek likwidacji albo niewypłacalności planu emerytalnego105.

system emerytalny w wielkiej brytanii